یکی از ما که از این خونه بره جاشو آرامش محض میگیره زیر سقف خونمون باور کن داره خندیدنو یادم میره
گاهی نمونده هیچ راهی میگذرن این روزا به فرصت آهی گذشته کار از کارم هوای رفتن دارم از این سکوت بیزارم نفرین به این عشق
گذشته کار از کارم که مثل ابر میبارم نگو که دوست دارم نفرین به این عشق
به زندگی بعد تو شاید همه بگن عادت ندارم تو دور شو از منو فراموش کن خودم یه جور طاقت میارم
نمیشه باورم ولی انگار آخر قصمون رسیده یه کاری کردی با دلم قلبم از هرچی عشقه ناامیده گذشته کار از کارم هوای رفتن دارم از این سکوت بیزارم نفرین به این عشق
گذشته کار از کارم که مثل ابر میبارم نگو که دوست دارم نفرین به این عشق
